Monumenten in Bergentheim

Gemeentelijk monument  aan de Mölinksweg 2

Boerderij erve Nijkamp

De boerderij ligt met de zij- en achtergevel naar de Mölinksweg gericht. Op de kadastrale kaart van 1832 staat het erf aangeduid als 'Nijkamp', gesitueerd op de zogenaamde 'Loo' te Bergentheim.  De boerderij is in oorsprong achttiende eeuws en is in de negentiende en twintigste eeuw verbouwd; in de jaren '70 van de twintigste eeuw verbouwd tot woonboerderij waarbij de bestaande gevelindeling en gebintenconstructie intern groten-deels zijn gerespecteerd. Op het erf zijn enkele schuren gesitueerd die bijdragen aan het karakteristiek ensemble. Het complex was in 1832 eigendom van de familie Nijkamp; vervolgens kwam het door vererving in handen van de familie Hofsink welke het ruim een eeuw bewoonde.

Omschrijving
Hallehuisboerderij opgetrokken vanuit een rechthoekig grondplan in baksteen met vlechtwerk in de gevelhoeken. Het steil opgaande wolfdak met grote wolfeinden is gedekt met riet en heeft een gemetselde schoorsteen. De voorgevel met houten deur onder bovenlicht, meerruitsschuifvensters en in de gevelhoeken kleinere vensters. In de zijgevels van het oorspronkelijke woongedeelte recht-hoekige vensters. Ter hoogte van het voormalige bedrijfsgedeelte in de zijgevels staldeuren en halfronde stalraampjes met roeden. In de achtergevel een getoogde baanderdeur (nu met glas) en aan weerszijden spitsboogvormige vensters met roeden en twee staldeuren.

Waardering
Deze boerderij is van algemeen belang als voorbeeld van een ouder type halleboerderij in het essenlandschap. Het complex is daarnaast met name waardevol door de situering van het ensemble en de hoofdvorm van de boerderij.

 

Gemeentelijk monument aan de Brinkweg 6

Boerderij erve Waterink

Reeds in de Middeleeuwen is er sprake van het erve Waterinck in Bergentheim. Het erve was volledig gewhaard in de marke Bergentheim. De boerderij met dubbele schuur staat met de achter-zijde naar de weg georiënteerd en de noklijn haaks daarop. Het bedrijfsgedeelte wordt geflankeerd door monumentale bomen. Links ligt een houten schuur, eveneens met de achterzijde naar de weg. Het complex ligt karakteristiek in het essenlandschap van Oud-Bergentheim, rond een open plek met monumentale bomen. In 1912 is de boerderij door J. Reinders herbouwd waarbij de bestaande voorgevel gehandhaafd werd.

Omschrijving
Boerderij bestaande uit dwarsgeplaatst woongedeelte met dubbele schuur daarachter, opgetrokken in machinale baksteen. Het woongedeelte vanuit een rechthoekige plattegrond op een plint onder een zadeldak met muldenpannen, makelaar en schoorsteen. Aan de drie gevelzijden bevinden zich zesruitsvensters. De voorgevel heeft van links naar rechts gezien een venster, een entree, vier vensters. In de zijgevel en in de geveltop bevinden zich twee vensters. De dubbele schuur is opgetrokken vanuit een rechthoekige plattegrond op een plint en wordt overkapt door twee zadeldaken met riet gedekt en met makelaar. De voorgevels zijn nagenoeg gespiegeld: een beschoten geveltop waaronder een hooiluik en ter weerszijden daarvan ronde raampjes met bloemmotief. De baanderdeuren worden geflankeerd door zesruits-venstertjes en de deuren naast de baanderdeuren zijn geplaatst onder een gemetselde boog. De zijgevel bevat vijf staldeuren met stalraampjes ertussen.

Waardering
Het complex is van algemeen belang als gaaf bewaard voorbeeld van een meerkapsboerderij in het essenlandschap van Oud-Bergentheim. Hierdoor is het complex architectuurhistorisch en landschappelijk waardevol.

 

Gemeentelijk monument  aan de Kanaalweg-Oost 59

Nederlands Hervormde Kerk

Inleiding
Nederlands Hervormde Kerk aan het kanaal in Bergentheim, gelegen in het voormalig koloniale veenontginningsgebied. De kerk is ontworpen door J.P.L. Petri jr., architect te Amsterdam en gebouwd in 1938, in een vormentaal verwant aan de Delftse School. De bouwstijl is karakteristiek voor de kerkarchitectuur van de jaren '30 van de twintigste eeuw. Het ernaast gelegen oudere kerkje doet nu dienst als zalencentrum.

Omschrijving
Gaaf en degelijk kerkgebouw op een T-vormige plattegrond onder steile zadeldaken met een lichte knik naar de dakgoot toe. De kap van het hoofdvolume is haaks op de straat gericht. De symmetrische voorgevel heeft een ingangspartij (narthex) met een trap onder een zadeldak. Achter de voorgevel bevindt zich een vijf traveeën lang schip met zijbeuken met spitsboogvensters. Tussen de steunberen zijn lage uitbouwtjes die platte daken hebben en ieder uitbouwtje heeft twee vensters onder grindbetonnen lateien en onderdorpels van natuursteen. Dwars op het hoofdvolume staat een lagere en bredere uitbouw met een houten klokkentoren met leien en een dakkapel aan de achterzijde.

Waardering
Deze buitengewoon gaaf bewaarde Nederlands- hervormde kerk is een voorbeeld van het type hallenkerk met steunberen met een T-vormige beëindiging uit de jaren 30 van de twintigste eeuw, gelegen aan het kanaal aan de rand van het ontginningsgebied tussen Bergentheim en Kloosterhaar en heeft als zodanig architectonische,  situationele en landschappelijke  waarde.

 

 

Provinciaal monument aan de Kanaalweg bij nr. 18

"Gouden Ploeg"

Het Kanaal Almelo - De Haandrik maakt deel uit van het Overijsselse Kanalanstelsel dat in 1858 gereed kwam en wordt nog altijd voor de scheepvaart gebruikt. De aanleg en exploitatie van het kanaal en de bijbehorende kunstwerken was in handen van de Overijsselsche Kanalen Maatschappij.
Over het kanaal werden verschillende typen bruggen gebouwd: vlotbruggen, hefbruggen en draaibruggen. De vlotbruggen zijn verdwenen, veel van de oude hefbruggen zijn inmiddels vervangen. Bergentheim, ontstaan daar waar het kanaal Almelo - De Haandrik en de nu gedempte Van Roijenswijk samenkomen, beschikt over een oude draaibrug die vervaardigd werd in 1875 door de constructeur Doppler Frères gebouwd over het kanaal Maastricht-Luik bij Sint Pieter. Toen dit kanaal werd gedempt (omstreeks 1955) werd de brug overgebracht naar Bergentheim. De naam verwijst naar de manschappen die in het veen werkten en bij beste prestatie de “Gouden Ploeg” werden genoemd.  Het brughuis is omstreeks 1980 gebouwd en voor bescherming van ondergeschikt belang.

Het betreft een open, horizontale draaibrug van een lichte ijzeren constructie rustend op betonnen landhoofden. De dichte geklinknagelde zeeg van de brug wordt aan de westzijde vastgezet met een borgpen, die in een verhoogde betonnen houder valt. Door middel van een hendel kan de brug losgemaakt worden. De brugligger rust aan de westzijde op een pijler waarboven zich het draaimechaniek van de brug bevindt. Raderen kunnen door een op handkracht werkende sleutel in beweging worden gezet waardoor de brug naar links draait en tegen de westkant van de kanaaloever, op enkele duldalven, komt te liggen. Ook aan weerskanten van de doorgang voor de scheepvaart die zo ontstaat, wordt de brug beschermd door dukdalven.

De brug is met hout gedekt en heeft smeedijzeren borstweringen die met bouten op het brugdek vastgezet zijn. Op de dichte wand van de zeeg is een plaat aangebracht met het opschrift "Doppler Frères Maëstricht" en het jaartal 1875. Aan beide zijden van de brug staat een hefboom die haar afsluit wanneer zij geopend is. Het brughuis dat de brug flankeert is uit de jaren tachtig van deze eeuw.

De brug is van belang vanwege de cultuurhistorische waarde als onderdeel van de infrastructurele ingrepen in Overijssel, zoals de aanleg van het kanaal Almelo - De Haandrik, ten behoeve van de vervening en van de verbetering van de waterhuishouding van het oosten van Overijssel.
Als gaaf voorbeeld van een laat negentiende-eeuws ijzeren brugtype heeft deze architectuurhistorische waarde. Daarnaast is de ligging van de brug en kanaal markerend voor dit deel van het Overijssels landschap.

Archeologisch monument aan de Brinkweg

Object: nederzetting

Terrein van hoge archeologische waarde met sporen van bewoning uit de Late en Midden IJzertijd. Aan de rand van een es zijn in een aantal kuilen enige honderden scherven gevonden, twee spinklosjes, een deel van een weefgewicht, zes kraaltjes van aardewerk en een miniatuurpotje.

Archeologisch monument aan de Hardenbergerweg

Object: vuursteenvindplaats
nederzetting


Terrein van hoge archeologische waarde met sporen van bewoning uit de Midden Steentijd en de Late Bronstijd. Aan de rand van de es is een gebied van 50 bij 15 meter onderzocht. Tijdens dit onderzoek zijn ontginningsgreppels uit de Late Middeleeuwen aangetroffen, maar ook oudere sporen. Zo zijn er vuurstenen voorwerpen gevonden, enkele kookstenen, aardewerkscherven en ijzerslakken.

Archeologisch monument aan de Hardenbergerweg in Brucht

Object: vuursteenvindplaats
nederzetting


Terrein van hoge archeologische waarde met sporen van bewoning uit verschillende perioden. Tijdens de aanleg van een weg zijn onder een esdek diverse archeologische vondsten gedaan. Er zijn vuurstenen voorwerpen gevonden uit de laatste periode van de Oude Steentijd en de Midden Steentijd. Uit de Nieuwe Steentijd of Bronstijd werd de helft van een kringgreppel gevonden, maar geen bijbehorend graf. Er is een aantal brandkuilen aangetroffen uit de IJzertijd of Romeinse tijd; enkele aardewerk scherven, waaronder inheems-Romeinse en een terra sigillata scherf, een ijzeren mesje en huttenleem. De vondsten uit de Middeleeuwen bestonden onder andere uit scherven van kogelpotten en Pingsdorfaardewerk.

Archeologisch monument aan de Kavelweg

Object: vuursteenvindplaats

Terrein van archeologische betekenis met vondsten uit de Midden Steentijd. In het gebied zijn circa 150 vuurstenen voorwerpen gevonden, waaronder klingen en microlieten. Bij een veldcontrole in 1998 bleek dat het terrein nu in een ontoegankelijk bosgebied ligt.

© Ponto Broadbelt of Buckland